SLA

Stereolitografia (SLA) to najpowszechniej stosowana technologia szybkiego prototypowania. Umożliwia produkcję wysoce precyzyjnych i szczegółowych części polimerowych. Był to pierwszy proces szybkiego prototypowania, wprowadzony w 1988 roku przez firmę 3D Systems, Inc., oparty na pracach wynalazcy Charlesa Hulla. Wykorzystuje on laser UV o niskiej mocy i silnym skupieniu do śledzenia kolejnych przekrojów obiektu trójwymiarowego w zbiorniku z ciekłym polimerem światłoczułym. W miarę jak laser śledzi warstwę, polimer krzepnie, a nadmiar pozostaje w stanie ciekłym. Po zakończeniu nakładania warstwy, ostrze poziomujące przesuwa się po powierzchni, aby wygładzić ją przed nałożeniem kolejnej warstwy. Platforma jest obniżana o odległość równą grubości warstwy (zwykle 0,007-0,005 mm), a kolejna warstwa jest formowana na wierzchu wcześniej nałożonych warstw. Ten proces śledzenia i wygładzania jest powtarzany aż do zakończenia produkcji. Po zakończeniu, część jest podnoszona ponad zbiornik i osuszana. Nadmiar polimeru jest usuwany lub spłukiwany z powierzchni. W wielu przypadkach ostateczne utwardzenie odbywa się poprzez umieszczenie elementu w piecu UV. Po ostatecznym utwardzeniu, podpory są odcinane od elementu, a powierzchnie są polerowane, szlifowane lub wykańczane w inny sposób.